Evanna Lynch – Zorbalar, Siber Zorbalar ve İnternet Deneyimim Üzerine Düşünceler
Makale Evanna Lynch - Evanna, şu anda Los Angeles'ta yaşayan İrlandalı bir aktris. Evanna, Harry Potter film serisinde Luna Lovegood olarak göründükten sonra ün kazandı.
neden dizüstü bilgisayarımda pil simgemi göremiyorum
Evanna Lynch – Zorbalar, Siber Zorbalar ve İnternet Deneyimim Üzerine Düşünceler
“Tanınmış” olduğunuzda pek çok şey olur. Aniden bir sürü para, bir sürü yeni arkadaş, bir sürü internet hiti, bir sürü çifte çekim, bir sürü evlilik teklifi, bedava yemek, bilet ve hatıra alırsınız. Kazanmadığın birçok meziyet ve takdir edemeyecek kadar genç olduğun şeyler. Açık kapılar, sayısız fırsat ve daha birçok harika şey elde edersiniz. Ancak bunun yanında, internette anonim kullanıcı adları altında sizin hakkınızda acımasız şeyler yazan kötü yabancılar da oluyor. Justin ve Miley'nin onlara atıfta bulunduğu gibi 'Haters'. Ellerinde çok fazla zaman olan üzgün, sefil insanlar. Siber zorbalar. Ve bir şekilde internet nefreti, göksel kutsamalar ve çağıran fırsatlar sürüsünden çok daha belirgin bir şekilde düşüncelerinizde kalan ve özellikleri olan şeydir.
Oyuncu seçimimin ardından kaçınılmaz internet saldırısına biraz hazırlıklıydım. Halihazırda Harry Potter internet hayran topluluğunun aktif bir üyesiydim ve sevilen bir kitap serisi ve karakterlerinin özellikleri söz konusu olduğunda tutkunun ne kadar çabuk kine dönüştüğünü görmüştüm. Şansımı boşa harcadığımı hissettiğim bir seçmelerden sonra babama, sonunda Luna'nın rolünü alacak olan korkunç kızı sonsuza kadar hor göreceğimi ve bir daha asla başka bir Potter filmi izleyemeyeceğimi bile itiraf etmiştim. .
Ancak internette yüzlerce isimsiz, meçhul yabancının bir fotoğrafınızı çektiğini ve acımasızca analiz edip piksel piksel parçalara ayırdığını görmek gibisi yoktur.
Gerçek insanlar sizin kambur, temkinli duruşunuz veya çok fazla ağartılmış saçlarınız veya tombul yanaklarınız hakkında tartışıyorlar. Daha önce yalnız bir genç tarafından kendi yatak odasının mahremiyetinde sadece gözyaşlarıyla kabul edilen garip, utanç verici şeyler, şimdi tüm internetin nesneleştirmesi için adil bir oyun gibi görünüyordu.
İnternet nefreti ve siber zorbalarla ilgili olan şey, sizi inciten isimsiz troller veya onların nahoş yorumları değil. Seni 'fazla şişman', 'çok çirkin', hatta 'fazla aptal görünümlü' ilan eden sayısız yorum, kendine güvensiz bir genç olarak sürekli zihninde dolaşan kısır, nefret dolu düşüncelerin mükemmel yankılarıdır. Söze döküldüğünde bu düşünceler çok daha gerçek görünür. Belirsiz kullanıcı adlarının arkasına gizlenmiş, kimliklerden ve kusurlardan arındırılmış bu meçhul sesler daha fazla güç toplayarak bir şekilde Gerçeğin Sesi haline geliyor. Ve 14 yaşındayken, zaten tamamen uyumsuz hissettiğiniz bir yere ait olmadığınızı öne süren bir yorum, dünyadaki en yüksek, en doğru, en yankılı ses gibi görünebilir ve zaten hassas olan benlik saygınızı tamamen paramparça edebilir.
Kendi akıl sağlığım için internetin halka açık forumlarından uzak durmayı öğrendim. Üç yıl öncesine kadar, bir Twitter profiline kaydolmaya ikna edildiğimde, interneti yeniden arkadaşça bir ortam olarak görmeye başladım. Yokluğumda ortaya çıkan ve beni zamanının çoğunu 25.000'i (! !!) Yanlışlıkla ben olduğumu zanneden takipçiler. İnsanlarla etkileşime girmeyi, hatta 'bahsimi' kontrol etmeyi asla düşünmedim. Diğer kıskanılacak derecede havalı ve klas mavi tikli twitter müşterileri gibi yapmaya hevesliydim: varlığımı belirt ama sonra her şey ve her şey hakkında aynı anda konuşan milyonlarca insanın gürültüsünün çok üzerinde sessiz ve uzak bir mesafe bırak. Artık Twitter'ımı takip eden herkes bunun böyle olmadığını biliyor. En sevdiğim şeylerden biri, Queen Rowling başka bir fandom titreten bomba attığında (Dev bir Romione hatası mı?!) Ve hepsi twitter'a katıldığımda, olumsuzluklarla ve kavgacı güçlerle değil, sevgi ve şakalar, ilham ve nezaketle karşılandım.
Tweetler arasında ortaya çıkan ve bana her gün tekrarlanan en yüksek sesli ve anlamlı mesaj 'Bana kendim olma cesaretini verdin' oldu. Bu harika, yüce başarıyı hiçbir şekilde kabul etmiyorum. Kendini kabullenmeyi, özgürlüğü temsil eden, tuhaflığını gökkuşağı renginde muhteşem bir suni kürk gibi giyen bir karakteri canlandırdım; Yüksek sesle ve gururlu. Ben sadece onların farklılıklarını, kusurlarını ve tuhaflıklarını kucaklayıp kutlayarak (okulda ve kendi içlerinde) zorbaların üstesinden gelmek isteyen takipçileri için bir figürüm. Ve öyle olmaktan gurur duyuyorum. Ama aynı zamanda minnettarım çünkü bu sayede Luna'dan benim gibi ilham alan ve farklılıklarını kabul edecek kadar cesur olan harika gençlerle karşılaştım. Sadece bu da değil, bu gençlerin gruplar ve ordular kurduklarını ve daha da önemlisi, onlara zor zamanlarda birbirlerini destekleyecekleri ve cesaretlendirecekleri bir alan sağlayan dostluklar kurduklarını gördüm.
simgeler artık masaüstünde gösterilmiyor
Bana internetin çok açık, güvensiz ve zaman zaman güvensiz bir yer olmasına rağmen, aradığınız şey buysa (eğer çok önemliyse), arkadaşlıklar, ilham, paylaşılan fikirler ve işbirlikçi sanat için bir forum olabileceğini gösterdiler.
İnternet deneyimime genellikle kendi ruh halimin bir yansıması olarak bakarım. Nefret ya da sevgi, yaratıcılık ya da yıkım, zalimlik ya da nezaket, hepsi almak için orada. Tarama zamanınızı saldırgan forumlarda harcarsanız, muhtemelen bazı ciddi iç şeytanlarla savaşıyorsunuzdur ve aynada kendinize bakmakta zorlanıyorsunuzdur. Bunun yerine harika bloglara, eğitici web sitelerine ve motivasyonel makalelere yönelirseniz, muhtemelen iyi bir yerdesiniz. Ve üç saatinizi amaçsızca eski arkadaşlarınızın Facebook sayfalarında gezinmekle geçirdiyseniz, muhtemelen yeni bir hobiye ihtiyacınız var.
İnternet kötüye kullanımı için kilit bir hedef değilim. Çatışmadan çok uzak dururum. Siyasi görüşlerimi asla yayınlamadım, hiçbir zaman bilinen bir şehvetli ara simgesiyle çıkmadım ve twitter'da Beliebers/Directioners ara canavarının öfkesini kışkırtabilecek kışkırtıcı şeyler söylemekten kaçınma çizgisini dikkatlice çektim. Yine de her hafta Twitter'da köşede çömelmiş olan tek alaycı, alaycı yoruma karşı kendimi savunmak için içgüdüsel tepkimi yumuşatmak zorunda olduğumu görüyorum. Çünkü her zaman bunlardan biri vardır ve tüm olumlu yorumları boğmakla tehdit eden ve aksi takdirde mükemmel derecede güzel, üretken bir günü mahvedebilecek olan odur. 2 hafta bir iltifatı, 14 yıl boyunca bir hakareti hatırladığımızı söylüyorlar. Tam bir trolü seçip, zehir ve ateşle zehirle savaşmaya hazırlanmak üzereyken, durup beni nasıl bir insan yaptığını düşünüyorum. İyilik ve destek sunan düzinelerce saf, cömert ruhu umursamayan ve bunun yerine onun parçalandığını görmek isteyen tek bir sefil sülük üzerinde zaman ve dikkat harcayan biri mi?
Duruyorum, rahatsız edici tweeti siliyorum, belki kullanıcıyı engelliyorum ve bana dünyadaki ve kendimdeki güzellikleri görmemi hatırlatan insanlara odaklanıyorum.
Nefret dolu şeyleri okuyup sırtımızdan yuvarlanmasına izin verecek kadar güçlü olduğumuzu düşünmüyorum. Kendi kendine yardım kitaplarının ve gözlüklü psikiyatristlerin sadece 'kendimizi sevmek' şeklindeki çok büyük tavsiyeyi yerine getirmeleri çok iyi. 15 kilo almış ve okulda her gün kendisine ölmeyi hak eden şişman bir domuz olduğu söylenen 13 yaşındaki çocuk için bu ne anlama geliyor? Aslında cevap 'kendini sevmek', evet, ancak 22 yaşındakileri tüketen aşırı farkında, iç gözlemci, kendi kendine yardım kitabı olarak zaten bunu anladım. o bir ömür boyu öğrenmeyi, unutmayı, arabanızda-bir-dev-başarısızlık-olduğunuzu-ağlamayı ve her şeyi yeniden öğrenmeyi gerektiren bir görevdir. On üç yaşındaki çocuğa bir çift kanat çıkarmasını ve ergenlik dönemindeki tüm zorbaların ve kayalık yolun çok ötesinde uçmasını söyleyebilirsiniz.
Windows 10 birimi görev çubuğunda eksik
Hayır, bu kendimizden kendimizi bir anda sevmemizi istemekle ilgili değil. Bu, bilinçli olarak karanlık yerine ışığı seçmekle ilgilidir. Bu incitici yorumların yüzüne bakıp, 'yanılıyorsun' diyecek gücümüz olmasa bile, bu insanları arayacak gücümüzün olduğunu fark etmekle ilgili. niyet Bizim hakkımızda veya başkaları hakkında yazılan kabadayıların ve kötü şeylerin yanlış olduğuna bizi ikna edin.
Ve bu, her gün, her insanla, yaptığımız her şeyde bu olumlu bakış açısını uygulamakla ilgilidir - Sonuçta- bu bir alışkanlık haline gelir.
